ахбор

Дугонаи иди баҳорЧунлян ҳамчун фарҳанги анъанавӣ дар Чин муддати тӯлонӣ ривоҷ ёфтааст.Мундариҷаи байтҳои «Иди баҳор» низ нафис аст: «Баҳор пур аз осмону замин, пур баракат аз дар» ба дар часпонида шудааст;Ба дари пиронсолон «Кӯҳи Шоутун ва Юе Юн» часпонида шудааст;«Шаш ободии чорво» маънои онро дорад, ки дар сари молхона «Хазинаи тилло» ва «Куплетхои бахори бо шодй» гуногун часпонида шудаанд, ки хаттотро ба хам мепайванданд ва дарро оро додан мумкин аст.Когази калони сурхи он низ фазои идонаи шукуфоиро равшан мекунад.На танхо ба интишори байтхо эътибор медихад, балки шумораи калимахои байтхои боло ва поён низ бояд мувофик бошад.

Забон бояд равшан бошад, маънояш такрор нашавад.Хангоми часпондани дубайтхо низ баъзе чорахои эхтиётй ба назар мерасад: аз мазмуни байтхои боло ва поён пайванде доранд ва чаппа часпидан нодуруст аст;Аз нуктаи назари оханг ва оханг, аломатхои охир одатан се ё чор оханг (оханг ва оханг) доранд, дар сурате, ки персонажхои охир як ё ду оханг (оханг ва оханг) доранд, ки дубайтхои поёнтаранд.Масалан, дар ин чуфт дубайтй хислати охирин «Суй» ва хислати охирин «Чун» мебошад.Албатта, оханги оханг ягона меъёри баходихии куплетхои боло ва поён нест ва он низ бояд бо гардиши уфуки якчоя карда шавад.Одати анъанавии хондан ва часпонидани байтҳои баҳорӣ торафт соддатар шуда истодааст: байтҳои баҳории анъанавӣ бо дасти инсон бо хасу чӯтка навишта мешаванд, аммо дубайтаҳои баҳории мошини чопшуда низ ҳастанд.

Намудҳои зиёди ҷуфтҳои ҷашни баҳор мавҷуданд, аз ҷумла ҷуфтҳои дари кӯча ва дарҳои мураббаъ, аммо на ҳар як ҷуфт парчами уфуқӣ дорад.Расмҳои солинавии як замон маъмули чӯбинро пайгирӣ кардан душвор аст;Гулҳои аҷиб ва зебои тиреза пайдо кардани бӯи онҳо боз ҳам мушкилтар аст

Дар ҷаҳони имрӯза, ки ҳама чиз дар бораи нарх ва суръат аст, чаро одати часпонидани ҷуфтҳои ҷашни баҳорӣ то имрӯз боқӣ мондааст?Мутахассисони халқӣ андешаи анъанавии Чинро шарҳ дода, мегӯянд: «Нақшаи сол дар фасли баҳор аст».Халки Хитой хамеша ба оянда умед баста, умедвор буд, ки ин дар гузашта ба онхо чизхои нек меоварад.Одамон хамеша ба ояндаи нек умед мебанданд.Аз ин рӯ, вақте ки Соли нав наздик мешавад, часпонидани ҷуфтҳои ҷашни баҳор интихоби хубест барои ноил шудан ба ин ҳадаф.Мардум метавонанд аз шодиву хурсандии соли оянда тавассути дубайтаҳои ҷашни баҳор истифода баранд ё умеду интизориҳои худро аз соли нав баён кунанд.Хар як хоча-гии республика дар соли дувоздахум бо хонаю истикоматй пурчУшу хуруш аст.Хар як хочагй ба часпондани дуччатдо машгул аст.Он серкорӣ, он зиндагонӣ, он фазои омадану рафтани одамон, маззаи Соли навро мекашанд, эҳсоси соли навро эҷод мекунанд, ҷузъи ҷудонашавандаи солро ташкил медиҳанд.Пас аз часпонидани дуччатҳои ҷашни баҳорӣ, Соли нави чинӣ рамзи аз ҳама равшан ва дарозмуддат дорад