ахбор

Фестивали баҳор, ки маъмулан бо номи "Соли нави чинӣ" маъруф аст, рӯзи аввали моҳи аввали қамарӣ мебошад.Фестивали баҳор ҷашнвораи ботантанатарин ва пурқувваттарин ҷашнвораи анъанавии мардуми Чин ва инчунин як ҷашнвораи муҳими анъанавӣ барои чиниҳо дар хориҷа мебошад.Оё шумо пайдоиш ва ҳикояҳои афсонавии ҷашни баҳорро медонед?

Фестивали баҳор, ки бо номи Соли нави чинӣ низ маъруф аст, оғози тақвими қамарӣ мебошад.Ин бузургтарин, зинда ва муҳимтарин ҷашнвораи анъанавии қадимӣ дар Чин аст ва инчунин як ҷашнвораи беназир барои мардуми Чин аст.Ин зухуроти мутамарказтарини тамаддуни Хитой мебошад.Аз замони сулолаи Ҳанҳои Ғарбӣ, урфу одатҳои ҷашни баҳор то имрӯз идома доранд.Фестивали баҳор одатан ба арафаи Соли нав ва рӯзи аввали моҳи аввали қамарӣ дахл дорад.Аммо дар фарҳанги мардумӣ ҷашни суннатии баҳор аз рӯзи ҳаштуми моҳи дувоздаҳуми қамарӣ то рӯзи дувоздаҳум ё бисту чаҳоруми моҳи дувоздаҳуми қамарӣ то рӯзи понздаҳуми моҳи аввали қамарӣ, бо фарорасии Соли нав ва рӯзи аввали моҳи аввали қамарӣ ҳамчун авҷи авҷи.Таҷлили ин ҷашн дар тӯли ҳазорсолаҳои таърихии рушди таърихӣ баъзе расму одатҳои нисбатан устуворро ташаккул додааст, ки бисёре аз онҳо то имрӯз боқӣ мондаанд.Дар ҷашни анъанавии Соли нави Чин, Ҳанҳо ва аксари ақаллиятҳои этникӣ дар Чин чорабиниҳои гуногуни ҷашнӣ баргузор мекунанд, ки бештари онҳо ба ибодати худоён ва Буддоҳо, арҷгузорӣ ба ниёгон, хароб кардани кӯҳна ва таҷдиди нав, истиқболи ҷашнҳо ва баракатҳо ва барои соли пурфайз дуо кардан.Фаъолиятҳо гуногунанд ва дорои хусусиятҳои қавии этникӣ мебошанд.20 майи соли 2006 расму оинҳои мардумии ҷашни баҳор аз ҷониби Шӯрои давлатӣ тасдиқ карда шуд, ки ба феҳристи мероси фарҳангии ғайримоддии миллӣ дохил карда шавад.

Дар бораи пайдоиши иди баҳор ривояте вуҷуд дорад.Дар Чини қадим як ҳаюло бо номи "Нян" мавҷуд буд, ки мавҷгириҳои дароз дошт ва ниҳоят бераҳм буд.Ниан солхо боз дар каъри бахр зиндагй мекунад ва танхо дар арафаи соли нав ба сохил мебарояд ва чорворо фуру бурда, ба хаёти одамон зарар мерасонад.Аз ин ру, дар арафаи Соли нав мардуми дехаю дехот ба пиронсолону кудакон ёрй мерасонанд, ки ба куххои чукур гурехта, аз зарари хайвони вахши «Ниан» дур шаванд.Дар як шаби соли нав аз беруни деха гадои пирамард омад.Мардуми деҳа саросема ва воҳима буданд, ки танҳо як пиразане дар шарқи деҳа ба пирамард хӯрок дода, ӯро ташвиқ мекард, ки ба кӯҳ барояд, то аз ҳайвони ваҳшии «Нян» дурӣ ҷӯяд.Муйсафед ришашро сила карду табассум кард ва гуфт: «Агар модаркалонам ба ман ичозат дихад, ки тамоми шаб дар хона бошам, «Ниан» «хайвони вахшй»-ро меронам.Пиразан суханашро давом дода, аз пирамард илтиҷо мекард, ки табассум кунад, аммо хомӯш монд.Нисфи шаб даррандаи «Нян» ба деха даромад.Муайян кард, ки фазой деха аз солхои пеш фарк мекунад: дар канори шаркии деха зани хо-нааш буд, дари онро когази калони сурх часпонда, хонаро бо шамъхо равшан карда буданд.Хайвони даррандаи ниан хама чо ба ларза даромад ва фарьёди ачибе баровард.Вакте ки ба дар наздик шуд, дар сахни хавлй ногахон садои таркиш баланд шуд ва «Ниан» хама ба ларза даромад ва дигар чуръат накард, ки ба пеш харакат кунад.Дар ибтидо, "Нян" аз сурх, аланга ва таркишҳо метарсид.Дар хамин лахза дари хушдоманам васеъ кушода шуд ва дар сахни хавли пирамардеро дидам, ки чодари сурхпуш бо овози баланд механдад.Ниан дар хайрат монд ва аз хичолат гурехт.Рузи дигар рузи аввали мохи камар буд ва мардуми панох бурда аз дидани он ки деха сихату солим аст, хеле дар хайрат монданд.Хамин дам занам ногахон фахмид ва зуд ба ахли деха ваъдаи гадоии пирамардро гуфт.Ин масъала зуд дар деҳаҳои гирду атроф паҳн шуд ва ҳама роҳи рондани ҳайвони Нианро медонистанд.Аз он вақт инҷониб, ҳар як оила ҳар шаби Соли нав дубайтҳои сурх мечаспонанд ва оташ мезананд;Хар як хонадон бо шамъ мунаввар шуда, шабро посбонй карда, соли навро интизоранд.Субҳи барвақти рӯзи аввали мактаби миёна, ман бояд ба сафари оилавӣ ва дӯстӣ рафта, салом гӯям.Ин анъана торафт васеъ пахн шуда, дар байни мардуми Хитой ба иди анъанавии тантанавй табдил меёбад.